Zonder ziel? Of gewoon zielsver weg.

Sommige mensen kijk je aan en je voelt het meteen:

“Er is hier niemand thuis.”

Lege ogen.

Afwezige energie.

Een lichaam dat leeft, maar geen ziel draagt.

Je denkt misschien: is dit nog een mens?

Of is de ziel al vertrokken?

En ik zeg:

Nee, er bestaan geen mensen zonder ziel.

Maar er bestaan wél mensen die zó ver van zichzelf verwijderd zijn,

dat ze geen toegang meer hebben tot hun eigen essentie.

Tot hun zielslicht. Tot hun waarheid.

Iedereen wordt geboren met een ziel. Punt.

Elke ziel kiest z’n moment, z’n lichaam, z’n missie.

Dat is geen toeval. Geen lot. Dat is pure bewustzijn.

Maar het lichaam waarin we terechtkomen is niet altijd veilig.

De wereld waarin we groeien is niet altijd zacht.

En als dat systeem te veel te dragen krijgt —

door trauma, misbruik, verwaarlozing of onzichtbare pijn —

dan trekt de ziel zich terug.

Niet om je te straffen.

Maar om zichzelf te beschermen.

Omdat jij op dat moment nog niet in staat bent om haar volledig te dragen.

Wat trauma, middelen en overleving doen met jouw ziel – een eerlijke uitleg

Je ziel is krachtig. Ze kan veel dragen.

Maar als je jarenlang dingen meemaakt die tegen je kern ingaan,

dan raakt het systeem op drift.

Trauma

Trauma is niet alleen wat je meemaakt,

maar ook wat je mist: liefde, bevestiging, veiligheid.

Als kind leren dat je moet presteren om liefde te verdienen?

Als puber misbruikt worden door iemand die zei dat het liefde was?

Als volwassene je hele identiteit opgeven voor ‘veiligheid’?

Je lichaam wordt een overlevingsmachine.

Je hoofd neemt het over.

En je ziel? Die sluit zich af.

Niet omdat ze verdwijnt, maar omdat het simpelweg te veel is.

Trauma zet je vast in patronen, herhaling, angst en emotionele afvlakking.

Je wordt een versie van jezelf die is aangepast aan de wereld,

maar niet meer verbonden is met je eigen kern.

Medicatie

Langdurig gebruik van zware medicatie —

denk aan antidepressiva, slaapmiddelen, angstremmers —

onderdrukt gevoelens die jou misschien ooit hadden kunnen bevrijden.

Het dempt niet alleen de pijn.

Het dempt ook je ziel.

Je systeem wordt vlak.

Je raakt verwijderd van je innerlijke kompas.

En zonder dat kompas weet je op een dag niet meer wie je eigenlijk bent.

En begrijp me goed:

soms is medicatie tijdelijk nodig.

Maar als je erop blijft hangen,

ga je vroeg of laat het contact met je dieper weten verliezen.

Drugs & alcohol

Drugs en alcohol openen energetische poorten.

Of je dat nou gelooft of niet.

Middelen zoals GHB, speed, XTC, paddo’s, ayahuasca, LSD en zelfs cannabis

kunnen je systeem openzetten op een manier die gevaarlijk wordt

als je geen bescherming of bewustzijn hebt.

Wat er dan gebeurt?

• Je ziel trekt zich terug

• Je aura raakt poreus

• Je wordt een magneet voor entiteiten of oude energieën

• Je begint emoties te voelen die niet van jou zijn

• Je raakt versmolten met delen die je niet begrijpt

• En vaak: je raakt totaal onthecht van de werkelijkheid

Wat begint als ‘ontsnappen’ eindigt vaak in verloren zijn.

Je komt terecht in een vaag bestaan:

niet helemaal hier, niet helemaal daar,

maar constant op drift — energetisch onbeschermd.

En als jij daarin blijft hangen,

neemt iets anders de regie over.

Dat kan een verslaving zijn. Een entiteit. Een trauma dat je blijft herhalen.

Jij bent er nog wel…

maar je zit niet meer aan het stuur.

Overleven en gevoeligheid

Sommigen gebruiken nooit middelen, maar voelen zich alsnog kwijt.

Waarom? Omdat ze te lang in overleving zitten.

Of omdat ze van nature hypergevoelig zijn, en nooit hebben geleerd hoe ze zichzelf moeten beschermen.

Gevoelige mensen staan open.

Zonder training of bewustzijn komt alles binnen.

Je neemt energie van anderen over. Trauma’s van je ouders.

Gedachtenvelden van de omgeving. Zelfs collectieve angst.

En op een dag voel je je leeg. Moe. Boos.

Niet omdat jij dat bent,

maar omdat je je ziel hebt ingeleverd aan de wereld.

En dan… de leegte

Wat overblijft is een mens

die nog wel ademt, beweegt, lacht, werkt,

maar niet meer verbonden is.

• Je weet niet meer wat je wil

• Je reageert op automatische piloot

• Je voelt je vervreemd van je lichaam

• Je hebt vlagen van angst, chaos of verdoving

• Je kijkt in de spiegel en herkent je ogen niet meer

Dat is geen depressie.

Dat is geen zwakte.

Dat is zielsdissociatie.

En dat kan geheeld worden.

Maar alleen als je bereid bent om de weg terug te lopen.

Niet naar wie je ooit was — maar naar wie je werkelijk bént.

Soms wordt jouw ziel beschermd — tot jij er klaar voor bent

Een ziel is energie. Intelligentie. Liefde.

En soms wordt die ziel bewust ‘op afstand’ gehouden.

Niet uit straf.

Maar uit bescherming.

Je ziel wordt dan tijdelijk vastgehouden door overleden dierbaren, gidsen of lichtwezens

— tot jij energetisch stabiel genoeg bent om haar weer volledig te dragen.

Want jouw ziel is krachtig.

En het vraagt kracht om haar volledig te belichamen.

Als je daar nog niet bent, wordt ze beschermd.

Opgeslagen in het veld.

Beschermd door krachten die jou helpen herinneren wie je werkelijk bent.

Maar: dan is er werk aan de winkel.

Want ze komt niet zomaar terug.

Je moet puin ruimen. Loslaten. Terugkeren.

Ik weet dit, omdat ik dit zelf heb doorlopen

Ik werk niet uit een boek.

Ik ben niet van de glitter & zachte aaikantjes.

Ik werk met mijn gidsen.

Met overleden dierbaren die ik bewust heb toegelaten als spirituele begeleiders.

Ik wéét wie ze zijn. En ik vertrouw ze volledig.

Samen helpen we mensen die vastzitten.

Die hun ziel kwijt zijn.

Die hun energie hebben weggegeven aan de verkeerde dingen.

En ik werk ook met jouw gidsen.

Met jouw overleden dierbaren — als zij zich aandienen.

Ze kennen jou. Ze weten waar je bent kwijtgeraakt wie je werkelijk was.

En samen — jij, zij, ik — halen we je terug.

Wat ik doe (en wat ik niet doe)

Ik werk met trancereading.

Ik kijk in je veld.

Ik voel wat op jou leeft wat niet van jou is.

Ik hoor waar je nog geblokkeerd zit.

En ik zie de delen van jou die wachten om teruggehaald te worden.

Maar ik fix je niet.

Ik veeg je ziel niet terug in je lijf.

Ik draag je niet.

Ik ga niet met je mee het verleden in als jij daar wil blijven hangen.

Ik vind je niet zielig.

Ik vind je krachtig.

En ik ben hier om jou eraan te herinneren

wat jij onderweg bent kwijtgeraakt: jezelf.

Het is geen sessie. Het is een terugkeer.

Er is werk te doen.

Energetisch. Emotioneel. Zielsdiep.

En nee — dat is niet met een edelsteen en een affirmatie klaar.

Maar het kan.

Als jij voelt dat je niet meer ‘leeft’, maar slechts bestaat.

Als jij voelt dat je iets meedraagt wat niet van jou is.

Als jij klaar bent om terug te komen in wie je werkelijk bent.

Dan is het tijd.

Niet voor een quick fix.

Maar voor een terugkeer.

En ik ben er. Met jou. Voor jou. Niet vóór jou.

Niet om je te troosten.

Maar om je wakker te maken.

Niet om je verhaal te aaien.

Maar om je ziel terug te brengen.

Je bent er nog.

Je ziel is er nog.

Ze wacht.